Als ik bij haar kamer aankom hoor ik haar al in zichzelf praten. Mevrouw van Vliet is meestal al wakker ver voor de ochtenddienst begint. En hoewel het buiten nog aardedonker is, is haar kamer verlicht. Mevrouw is bang in het donker en naast haar bed brandt daarom altijd een lampje. De nacht is niet haar ding, zeker niet de afgelopen periode, waarin ze zich vaak verward en unheimlisch voelt.
Als ik haar rustig goedemorgen wens, kijkt ze eerst verschrikt op. Ik loop naar haar toe en vertel haar wie ik ben en dat ik haar kom helpen met wassen en aankleden. Voorzichtig verandert haar angstige blik in een glimlach. Tandloos, want haar gebit gaat 's nachts uit.
We beginnen met het uitkiezen van een mooie outfit. Deze dame heeft een artistieke stijl en kleding is altijd belangrijk voor haar geweest. Op mijn vraag of ze vandaag iets kleurrijks aan wil antwoordt ze dat dat haar heerlijk lijkt. Zwart en grijs vindt ze immers maar grauw en somber.
Uit de kast haal ik haar rood-oranje jurk met het gebloemde patroon. De zachte stof glijdt door mijn handen. Ik toon hem haar. "Vindt u deze jurk mooi voor vandaag?". Haar ogen spreiden zich wijder open en ze slaakt een zucht. "Meid wat práchtig, precíés wat ik mooi vind... en zo vrolijk ook! Hoe kom je daar nu toch aan?!" Mevrouw van Vliet herkent haar kastinhoud allang niet meer. Zelfs niet haar lievelingsjurk, het kledingstuk dat in haar garderobe kwam toen haar zus - en tevens beste vriendin - overleed. De herinneringen aan haar zijn verloren, opgeslokt door de Alzheimer. Ik vind het verdrietig.
Maar even later zie ik hoe mevrouw zichzelf bewondert in de spiegel met haar "nieuwe" jurk. Haar nachtelijke angst heeft plaatsgemaakt voor blijdschap en trots. Ze knikt goedkeurend en terwijl ze een plooi gladstrijkt zegt ze dat ze zo de dag met goede moed kan beginnen. Dan draait ze haar hoofd naar mij en zegt zacht "dankuwel".
En terwijl mijn hart zich vult met warmte besef ik dat ik daar vanuit mijn werk aan mag bijdragen. Een waardig bestaan voor onze bewoners. En daarin zijn de kleine dingen ineens heel groot.
Mevrouw van Vliet is niet de echte naam van deze bewoonster
Vanuit Vlam werk ik graag met delen van echte verhalen. Mens-verhalen in plaats van beleids-verhalen. Verhalen die raken. De kracht van storytelling is groot, bijvoorbeeld in arbeidsmarkt- of verandercommunicatie. Verbindend en inspirerend. Ben jij benieuwd op welke manier jouw organisatie de kracht van verhalen kan benutten? Neem contact met me op!
Reactie plaatsen
Reacties