Deze waardevolle werkvorm zorgt voor minder gekakel en meer onderling begrip!Onze zintuigen zijn enorm krachtig en hebben veel invloed op ons gedrag en handelen. Toch worden zintuigen maar weinig bewust ingezet in organisatieontwikkeling en bijeenkomsten. Dat is zonde en daarom ontwikkelden Laura en ik de training PRIKKEL DE ZINTUIGEN, waarover hieronder meer.Maar eerst de Blind Date werkvorm. Sterk in haar eenvoud💪🏽.Zo zet je de werkvorm in in jouw sessie of vergadering:🪑 Voorbereiding: leg een blinddoek (simpele slaapmaskers werken goed!) onder ieders stoel of deel ze uit👥️️ Laat mensen duo’s vormen. Hierbij is het extra leuk als er duo’s zijn met mensen die elkaar normaal niet zo veel spreken.🙈 Vertel dat er straks een gesprek wordt gevoerd waarbij één zintuig wegvalt: zicht. Deel vervolgens de startvraag waarover het gesprek gevoerd wordt. Dit kan een check-in vraag zijn aan het begin van een sessie (bv ‘'Wat zag jij onlangs dat indruk op jou maakte?’' of bijvoorbeeld een visie op een vraagstuk (''wat is belangrijk voor jou in het oplossen aan vraagstuk X'')💬 Geef de duo’s een minuut of 5 om hierover het gesprek te voeren💡 Reflecteer plenair: hoe was het om zonder zicht dit gesprek te voeren? Is dat iets dat je kan meenemen naar het dagelijks werk?Het is heel mooi wat er bij deze werkvorm gebeurt. Heb jij een vermoeden? Deel het hieronder!En wil jij leren hoe je alle zintuigen bewust kan inzetten in jouw vergaderingen of bijeenkomsten? En daarbij met meer dan 25 in een boekje gebundelde werkvormen én de kaartenset Teamfonie de deur uitlopen? Dan is de training PRIKKEL DE ZINTUIGEN wat voor jou!

De omgeving waarin je vergadert heeft enorm veel invloed op de dynamiek en de energie. Dit wordt vaak onderschat, waarbij uit praktisch oogpunt opnieuw wordt gekozen voor die TL-verlichte vergaderzaal met tafels in grote U-vorm en een systeemplafond. Zelfs als het doel van een vergadering is om met elkaar in verbinding tot nieuwe ideeën te komen. Oef… dat is nogal een mismatch😖.Wil jij dus graag vergaderingen of bijeenkomsten met verbinding, energie en creatieve ideeën? Laat de setting dan voor jou werken. Hierbij een aantal nuttige tips.

Gelijk toen ik deze term las in Het grote fröbelboek voor adviseurs van Marijne Vos en Ben Kuiken, vond ik het enorm tot de verbeelding spreken. Terminale serieusheid. Een term oorspronkelijk van de filosoof Peter Sloterdijk.Het is een staat van zijn waarin alles superserieus genomen wordt. Alles nuttig moet zijn en ergens aan moet bijdragen. In het leven, in opleidingen en al helemaal in het werk. Mensen die hieraan lijden merken het zelf vaak niet eens, want ze zijn enorm druk met hun serieuze zaken. Maar het is gevaarlijk, want overbelasting of juist onderprikkeling liggen op de loer😓.

Een organisatieverandering op positieve én daadkrachtige manier realiseren. Wie wil dat nou niet?Appreciative Inquiry (in het Nederlands waarderend onderzoeken)  helpt hierbij.

De werkvorm berichtjestrein is een eenvoudige, maar prachtige afsluiter van een sessie waarin deelnemers meer van elkaar te weten zijn gekomen. Of van een sessie waarbij is stilgestaan bij de samenwerking. Ideaal bijvoorbeeld op een teamdag of een projectevaluatie.

Ken je dat? In een overleg wil je collega’s bevragen op de ideeën die zij hebben over een thema. Je stelt jouw vraag en voor je het weet zijn twee collega’s hun ideeën uitgebreid aan het pitchen. Op een detailniveau dat eigenlijk niet helpend is in deze fase. De meer introverte collega’s blijven stil, terwijl je ook graag hun mening hoort.

Starten met een check-in geeft een vergadering of bijeenkomst een energiek begin✨. Een check-in is een methode om een vergadering of bijeenkomst te starten. Mensen hebben ruimte om ‘’te landen’’. Ervaringen, meningen of visies worden gedeeld, zonder al in gesprek te gaan.

’Met die ervaring en opleidingen heb jij mooie bagage in je rugzak zeg!’’ Een fijn collegiaal compliment dat ik onlangs kreeg over wat ik cv-bagage noem. Een set van aantallen jaren, functies, organisaties, opleidingen, cursussen en trainingen. Waardevolle bagage op reis, absoluut.

Als ik bij haar kamer aankom hoor ik haar al in zichzelf praten. Mevrouw van Vliet is meestal al wakker ver voor de ochtenddienst begint. En hoewel het buiten nog aardedonker is, is haar kamer verlicht. Mevrouw is bang in het donker en naast haar bed brandt daarom altijd een lampje. De nacht is niet haar ding, zeker niet de afgelopen periode, waarin ze zich vaak verward en unheimlisch voelt.

Het heeft best even geduurd voor ik mezelf als creatieveling zag. Want net als veel mensen associeerde ik creativiteit lange tijd met dingen als schilderen, boetseren, Thaise manden vlechten of origami vouwen🎨. Niet bepaald dingen waar ik goed in ben. En dat is zacht uitgedrukt. Handenarbeid was voor mij een blamage, met als dieptepunt een driedimensionaal gefiguurzaagde unicorn met wapperende regenboogvleugels. Dat was althans het plan. Mijn brein fantaseerde er vrolijk op los, maar mijn handen konden het niet uitvoeren. Vele zaagfouten transformeerden de eenhoorn noodgedwongen in een steeds soberder figuur. Ik zag de teleurstelling in de ogen van mijn docente toen ze het kuikentje met zeer beperkt 3D effect schouderophalend met een 5,5 beoordeelde. Een onvoldoende voor handenarbeid, dat gaf je immers niet.